Epainos-III
42.4cκαὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἢ τὸ ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν αἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον, τὸ δ' ἔργον τῷ σώματι ὑπέμειναν καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον ἢ τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν.
Vertaling
En daarbij vonden ze het beter om zich te verweren en hun lot te ondergaan dan op te geven om in leven te blijven. Ze ontkwamen aan woorden van afkeur, het tastbare gevaar vingen ze op met hun lichaam, en in één enkele luttele slag van het lot, op het hoogtepunt van roem, niet van angst, gingen ze heen.
|
ἀμύνομαι |
zich te weer stellen |
- μᾶλλον ἡγησάμενοι: algemeen geïnterpreteerd als 'omdat ze het beter vonden' (μᾶλλον wordt door sommigen gewijzigd in κάλλιον, 'eervoller'); een andere mogelijke interpretatie is: 'en beseffend dat daarbij [nl. bij een gevecht] verdedigen en sterven komt kijken (ἐν αὐτῷ sc. εἶναι) eerder dan behoud na opgave...'
- παθεῖν: eufemisme voor 'sterven'
- τὸ δ' ἔργον: het werk, namelijk, het vechten > 'het tastbare gevaar'
- καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον ἢ τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν. Deze lastige zin wordt syntactisch op de volgende twee manieren geanalyseerd (de vertaling volgt de eerste analyse):
1. en tegelijkertijd (καὶ ἅμα), in een zeer kort fataal moment (δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης), zijn ze, op het toppunt van roem (ἀκμῇ τῆς δόξης) eerder dan (het toppunt) van angst (μᾶλλον ἢ τοῦ δέους), gestorven (ἀπηλλάγησαν).
2. en tegelijkertijd (καὶ ἅμα), in een zeer kort moment (δι' ἐλαχίστου καιροῦ), op een cruciaal fataal ogenblik (τύχης ἀκμῇ) verlieten zij (ἀπηλλάγησαν) [het gebied van] hun roem (τῆς δόξης) eerder dan [dat van] hun angst (μᾶλλον ἢ τοῦ δέους).